Ik heb me wel eens afgevraagd hoe het komt dat binnen Scouting Woerden zoveel verschillende karakters, grijze muizen, kleurrijke pauwen en alles wat daartussen zit decennialang op een redelijk harmonieuze wijze samen onze groep vormen.

Dat komt, denk ik, niet omdat we allemaal scoutingbloed in onze aderen hebben en constant ‘Hoort zegt het voort’ lopen te zingen. Het komt omdat we opgegroeid zijn in een omgeving waar een individu de ruimte krijgt zich te ontplooien. Waar je, als je een idee hebt, dat samen met anderen (of alleen) kan uitvoeren. Waar je jezelf mag zijn. Waar je, plat gezegd, heerlijk kunt aanklooien. Die omgeving is voor een groot gedeelte de nalatenschap van Jaap. Want laten we eerlijk zijn: Jaap klooide ook maar wat aan.

De constante factor

Toen Brannie eind 1965 door Scouting Nederland benaderd werd met de vraag of ze in Woerden een scoutinggroep wilde beginnen, was er weinig overtuiging nodig om dat samen met Jaap te gaan doen. Dat hebben ze niet alleen gedaan. Maar toen begin jaren 70 een aantal medeoprichters vertrokken, vormden zij beiden de constante basis waarop de groep draaide. Een basis die verder uitgebouwd werd tot de groep die we vandaag de dag zijn.

Vooral Jaap was als voorzitter van de groepsraad, beheerder én uitvoerder, spelbegeleider, ‘man-van-alles-en-nog wat’ ruim 50 jaar de drijvende kracht van onze groep. Maar Jaap was meer dan alleen dag en nacht aanwezig.

Geen regels maar ruimte

Jaap hield van scouting. Tenminste, van de gedachte erachter en niet van het gedoe en de formaliteiten. Bij Jaap stond het kind en de leiding centraal. Hij zag het dan ook als zijn belangrijkste taak om een omgeving te creëren en ruimte te bieden waar je je kan ontplooien, waar je zelf dingen kan ontdekken en vooral doen. Niet geremd door regeltjes en formaliteiten. Als leiding kreeg je alle ruimte om invulling te geven aan jouw spelonderdeel. Het gevolg was dat geen spelonderdeel hetzelfde was en de een nog bizardere programma’s had dan de ander. Met als resultaat steeds meer leden en staf.

Jaapklusjes

Ook op de fysieke omgeving drukte hij zijn stempel. Nu hebben we het geluk gehad dat bijna al onze clubhuizen boerderijen waren. Gebouwen met ontzettend veel mogelijkheden maar ook ontzettend veel werk. Werk waarvan Jaap vond dat hij, wij, dat heel goed zelf konden. Dat was ook de tijd waarin de zogenaamde ‘Jaapklusjes’ zijn ontstaan. Jaap had altijd wel een klusje voor je. Niet alleen voor jou als leiding, ook nietsvermoedende ouders of toevallige passanten werden regelmatig met iets opgezadeld. Als je toevallig ook nog een auto met trekhaak had was je helemaal de pineut. 

Jaap wist mensen aan zich te binden. Maar Jaap wist vooral om mensen de ruimte te geven.

Trots

Over wat Jaap allemaal gedaan heeft en de ontelbare anekdotes kan je een boek schrijven. Maar zijn nalatenschap kan je ook gewoon zien. Niet in de spelonderdelen of het beheer van ons clubhuis. Je ziet het in de mensen die er rondlopen. In hun bevlogenheid, hun enthousiasme, hun plezier maar vooral in hun trots om deel uit te maken van onze mooie groep. 

Hans van Dijk

De uitvaart is op donderdagmiddag 2 juni vanaf 13:30 op de Scoutingboerderij aan de Kromwijkerdijk.

Als je iets wilt delen schrijven of condoleren dan kan dat hier.