Chemin du commerce
Van Le Puy en Velay naar St Jean Pied de Port

Het is goed te merken dat Le Puy een vertrekplaats is voor de Camino, want daarvoor kon ik de pelgrims op één hand tellen, nu hebben ze er een heel blik van opengetrokken.
Zondagochtend 14 mei zou ik, en met mij meerdere pelgrims, weer vertrekken uit Le Puy. Toen ik om 8.00 uur aan het ontbijt zat in het pension, bevond ik me helemaal alleen aan tafel. Mijn vraag aan de gastvrouw was dan ook of iedereen al vertrokken was. Nee, ze waren naar de mis van zeven uur. Toen lag deze rechtgeaarde pelgrim echter mooi nog op één oor. Maar de volgende keer echter zit ik op de eerste rij in de kerk, want de volgende twee dagen heeft het onophoudelijk geregend. In mijn laatste stukje stond een opmerking over het mooie weer, zulke opmerkingen dient men eigenlijk voor zich te houden, want het is de goden verzoeken. In mijn geval kwam het met bakken uit de lucht. In Nederland regent het verticaal, maar in de Aubrac komt de regen van alle kanten, waardoor je aan het eind van de dag tot op je hemd toe nat bent. Zo erg, dat het water centimeters hoog in je schoenen staat.
Na zo`n dag waardeer je een droog en warm onderkomen des te meer. In een bepaalde gite ( een overnachtingsplek voor pelgrims) hadden ze zelfs een openhaard om je kleren te drogen, daar kon ik, als doorgewinterde scout, natuurlijk ongegeneerd vuurtje stoken.
Zo goed heb ik het niet altijd getroffen. Na zo'n dag van constante regen, zo erg, dat hele delen van de vallei onderliepen, was ik aan gekomen in de gite van Lauzerte. Verlangend naar een warm onderkomen trof ik hier echter alleen een ranzig hok met een niet functionerende kachel, En, O ja, een snurkende kamergenoot.
Ook de horeca zorgt goed voor de pelgrim door het aanbieden van het zogenaamde Menu de Pelerin voor een schappelijke prijs. Het nadeel is alleen dat het veelal hetzelfde is: Canard. Ik kan geen eend meer zien, de een nog vetter dan de ander, want wat dat betreft ben ik ook wel een beetje verwend. Ik ben namelijk de eendenborst van Klaas Benschop, patron van 't Pakhuis, gewoon.

Morgenochtend, zaterdag 9 juni, wacht één van de zwaarste etappes, de oversteek over de Pyreneeën. Achtentwintig kilometer met een hoogte verschil van 1400 meter, maar met 2200 km in de benen verwacht ik geen problemen.

Johan van Rootselaar