Onze tocht door de outback verliep natuurlijk zoals verwacht niet geheel zonder horten en storten. Afgezien dat het er echt ontzettend heet en klam is hadden we natuurlijk...ja jullie raden het al de nodige autoproblemen. Meest uit het oog springende mechanische problemen waren ditmaal de gebroken motorsteunen en een kapotte kickdown kabel van de automaat. Dus rijden we met een auto die niet goed in de versnelling kan komen en een motor die half los ligt (we hebben zowaar houten blokken onder de motor moeten leggen om hem een beetje op zn plaats te houden) zo'n zevenhonderd kilometer door het niets. Best tricky natuurlijk, maar wonder boven wonder bereiken Mount Isa waar de auto enigszins gerepareerd wordt.

Voordat we echter in Mount Isa terecht waren gekomen en al deze mechanische problemen aan het licht kwamen, besluit Reinder dat het tijd is voor een van zijn beruchte snellere routes. In plaats van over de asfalt weg te rijden besluit Reinder dat we maar eens wat onverharde wegen moeten pakken om zo sneller in Cairns te geraken. Waar we even niet aan denken is dat het ook hier het regenseizoen is en dat als het dus regent, het erg hard regent. Na een paar honderd kilometer blijkt de weg volledig te zijn weggeslagen door overstromingen en hebben we geen andere keus dan te keren en het hele stuk weer terug te rijden. Zoals jullie begrijpen was dit dus onze laatste rit op een onverharde weg J

Maar ook op de asfaltwegen schuilen de nodige gevaren....zo rijden we in op een kolonie van tien- en tienduizenden sprinkhanen die dachten dat dit een goede plek was om de weg over te steken. De hele auto zit onder de ontzielde sprinkhanenlijkjes en das op zich niet zo erg, maar ook de radiator zit onder de sprinkhanen waardoor de motor bijna oververhit raakt....lekker klusje joh (half)dode sprinkhanen uit je radiator zien te krijgen. Het klinkt allemaal dramatisch maar we hebben de grootste lol en lachen we ons dood dat we ondanks alles in ongeveer anderhalve maand zo'n elfduizend kilometer met een wrak hebben kunnen rijden.

Het wrak brengt ons zonder verdere noemenswaardige problemen naar Cairns waar we dan eindelijk ons PADI (duik certificaat) gaan halen. Na twee dagen oefenen in het zwembad varen we met een zeer riante live-aboard-boat het great barrier reef op waar we drie dagen en dus twee nachten zullen doorbrengen. Ook in Cairns is het regenseizoen dus het waait en regent af en toe aardig hard. Met een windkracht van ongeveer 25 knopen denderen we ver
de zee, lopen is nagenoeg onmogelijk en de boot gaat werkelijk alle kanten op. Verscheidende mensen (wij gelukkig niet) hangen over de reling met de beroemde bruine papieren zakjes. Op het reef zelf klaart het aardig op en hebben we prachtig weer. Na vier oefenduiken zijn we al gecertificeerd...het is een eitje en echt supergaaf om te doen. Al duikend zien we haaien, enorme schildpadden, dolfijnen en natuurlijk hebben we ook nemo de clown vis gevonden. Door het onstuimige weer is het zicht onder water wel iets minder, maar desondanks zien we alle dieren waarvan we dachten dat ze er zouden zitten. Ook doen we een nachtduik en dalen we gewapend met zaklantaarn tot zo'n dertien meter diep af in het donkere water.

Al met al zijn we een week in en om Cairns en bij terugkomst van het reef besluiten we de volgende dag maar weer eens richting het zuiden te gaan rijden. We zitten momenteel op Magnetic Island, een klein eilandje voor de kust van Townesville. Na al het water is het tijd voor wat anders en boeken we maar eens een horseback riding tour. We krijgen allemaal een knol en rijden in draf en zelfs galop (dat gaat errug hard) door de bossen om uiteindelijk bij het strand uit te komen. Met paard en al (toch weer) het water in dat is het doel....maar voordat we het water in mogen moeten we prachtige, glimmende, Adriaan-achtige (je weet wel die acrobaat) pakken aan om ons te beschermen tegen de dodelijke kwallen die hier ronddrijven (tja het is het seizoen he). We doen wat kunstjes in het water zoals op de rug van het paard staan en rijden door diepe modderpoelen en de heuvelachtige duinen weer terug naar de stal. Ook dit is weer zo'n ervaring die je niet snel zult vergeten.

En tja wat de dag van morgen zal brengen ik heb geen idee...maar het zal
ongetwijfeld net zo gaaf worden als alle dagen hiervoor.

Iedereen de groeten en tot mails

Petra en Reinder

Ps: er staan weer nieuwe fotootjes op onze site:

FOTOOS