Zondag 28 oktober 04:15 opstaan, om 04:45 is de taxi naar Schiphol er. Vanwege de omschakeling naar de wintertijd was de taxi er al een uur eerder geweest, hij had toch niets te doen, dus zo erg was dat niet. Gelukkig heb ik er niets van mee gekregen. De gezellige avond ervoor merkte ik nog wel, ondanks dat ik het niet al te laat heb gemaakt op het feest van Lex en Marjan.
Om half zes was ik op Schiphol en daar werd waarheid wat we op het werk vrijdag al dachten, ik ging niet naar Charles de Gaulle, omdat er geen vlucht naar Bogota in Colombia was. 2½ later dan gepland vertrok ik rond 10 uur 's ochtends naar Aruba, om vandaar uit naar Bogota te gaan. Ik landde om ongeveer 8 uur 's avonds in Bogota, zo'n 3½ uur later dan gepland. Het ging allemaal behoorlijk soepel bij de douane en immigratie en ik stond in een mum van tijd buiten. Mijn collega aldaar zou me ophalen, maar ik zag hem niet. Daar het niet toegestaan is zelf een taxi te nemen en ik niet wist waar ik zou overnachten, ging ik hem bellen. Vervolgens bij de telefoon (alleen geschikt voor kaarten) stonden er al snel allerlei mensen om me heen die aanboden om met hun telefoon te bellen, dit was 20x goedkoper dan een kaart en nog maar 35 eurocent. Hier kon dus niet veel mee mis gaan, er ging zelfs niets mis. Een half uur later pikte mijn collega mij op en bracht me naar mijn kamer.
De volgende ochtend zou men mij ophalen om naar kantoor te gaan. Dit is het kantoor van het Colombiaanse Rode Kruis (CRC) waar het Nederlandse Rode Kruis (NRK) een kantoortje heeft. Mijn taak is het om van de projecten die het NRK financiert de boekhouding, administratie en procedures te controleren en daarnaast de lokale medewerkers te helpen om deze dingen op een goede manier te uit te voeren.
De manier waarop het Rode Kruis in het algemeen werkt in landen waar nodig is dat de donerende nationale verenigingen (PNS genoemd = Participating National Society) de uitvoerende nationale vereniging (ONS = Operating NS), ondersteunen. In principe voert de lokale NS de hulpverlening uit. Uiteraard zijn er uitzonderingen, als de NS te zwak is, of als er een grote vraag naar hulp is. In dat laatste geval zijn er twee grote Rode Kruis organisaties die helpen. De Federatie www.ifrc.org als overkoepelende organisatie van alle Rode Kruis verenigingen in de wereld (nu 186). Of de ICRC www.icrc.org in conflict gebieden. De ICRC is een op zichzelf staande internationale Rode Kruis organisatie. Zij hebben wereldwijd het mandaat om toe te zien op de naleving van het Internationaal Humanitair Oorlogsrecht, die zijn vastgelegd in de conventies van Genève. Dit is de organisatie die gevangen bezoekt en in Oorlogsgebieden opereert.
Mijn taak is nu om de eerste soort projecten te controleren, namelijk de bilaterale, waarin wij samenwerken met het lokale Rode Kruis. In principe is het Rode Kruis een beweging van vrijwilligers die worden ondersteund door beroepskrachten. Dit maakt het tot een unieke, maar tevens gecompliceerde organisatie, later lees je hier meer over.

Maandag wordt ik opgehaald en gaan we naar kantoor, allemaal bekende gezichten en een paar nieuwe. Ook in Colombia hebben we vaak stagieres en dat waren de nieuwe gezichten. In Nederland was er volop Sinterklaas snoep te verkrijgen, ik had gevulde speculaas mee en zoals altijd stroopwafels. Het was allemaal in een mum van tijd op. Vervolgens ben ik uiteraard aan het werk gegaan en heb eerst geholpen met problemen die er waren op te lossen, vragen te beantwoorden e.d.
Verder ben ik gaan kijken of alles aan sluit, dit is de administratie met de werkelijke saldi op de bank en in de kas.
In Colombia ondersteunen wij diverse projecten. Deze projecten worden op verschillende manieren gefinancierd. Voor Colombia bestaan de inkomsten van het NRK uit 5 regelmatige donoren, EuropeAid, ECHO, BuZa, Stichting Vluchteling, onze eigen Plaatselijke Afdelingen.
EuropAid is een hulpverleningsorganisatie van de Europese Unie, die zich vooral richt op langdurige projecten. ec.europa.eu )
ECHO is ook een hulpverleningsorganisatie van de Europese Unie, maar deze richt zich meer op noodhulp en voorbereiding op rampen (DP of DIP = disaster preparedness).
BuZa is het ministerie van Buitenlandse Zaken, deze ondersteunen op diverse manieren www.minbuza.nl .
Stichting Vluchteling is bij ieder bekend, wij kunnen bij hen aanvragen doen voor hulpverlening aan vluchtelingen.
De Plaatselijke Afdelingen van het NRK zijn zelfstandige verenigingen die zelf fondsen hebben en zelf kunnen bepalen wat ze daarmee doen. In diverse landen ondersteunt het hoofdkantoor in Den Haag de Plaatselijke Afdelingen om met hun geld Nationale Verenigingen te ondersteunen.
Het NRK algemeen heeft zelf ook fondsen die worden gebruikt voor Internationale Hulpverlening.

Na de inventarisatie wordt gekeken wat de hoogste prioriteit heeft, want ondanks mijn 4 weken aanwezigheid in Bogota, zal ik geen tijd hebben alles te doen. Naast de controle, loopt mijn andere werk ook door en ga ik een cursus Spaans doen in Bogota.
Ondanks de geweldige collega's, het rijk ogende Bogota, mijn behoorlijke slaapplaats, zijn er wel degelijk veiligheids maatregelen die ik moet nemen. Bogota is een stad van ruim 8 miljoen inwoners, in het Zuiden heb je de armere buurten en hoe verder Noord je gaat, hoe rijker in het algemeen men is.
De armoede in Colombia is niet echt nodig, maar dit is er vooral vanwege de interne conflicten. Colombia stond ooit bovenaan de lijst met het aantal commerciële ontvoeringen. Dit gebeurde onder andere door taxichauffeurs die buitenlanders naar verkeerde locaties reden, waarna ze voor losgeld weer vrij konden komen. Verder gebeurt het tegenwoordig nogal eens dat je mee genomen wordt naar een pinautomaat en gedwongen wordt zoveel als mogelijk te pinnen en je bent al je waardevolle spullen kwijt. Dit gebeurt trouwens niet alleen in Bogota en niet alleen door taxichauffeurs.
Op zich is het een behoorlijk veilige stad voor Zuid-Amerikaanse begrippen, er komen best wel wat toeristen en in tegenstelling tot menig andere grote stad, wordt je veelal in leven gelaten tijdens en na de beroving. Het is dus zaak op te letten en niet meer mee te nemen dan nodig.
Gedurende mijn verblijf in Colombia merk je wel dat het wat anders is dan met name West Europa. Het aantal keren dat mensen te laat waren, een uur is niet vreemd, of niet kwamen opdagen. Het is onderdeel van de cultuur. Je moet dus vooral je eigen plan trekken en niet te lang wachten. Vanaf de tweede week heb ik Spaanse lessen gevolgd, in verband met de vrije maandagen, waren de lessen de eerste twee weken van 8 uur tot 1 uur en de laatste week tot 12 uur. Ongeveer een uur later was ik op kantoor, waar ik tot 5 à 6 uur bleef. Ik nam de taxi naar huis, wat veelal een 2 à 3 euro kostte. De rit kosten werden vooral bepaald door de tijd, een uur kostte zo'n 3 euro. Het is een grote stad met veel verkeer, veel opstoppingen dus. Twee dingen maken het erger, de eerste is regen wat in zo'n 60% van de dagen aan het eind van de middag viel. Hierdoor duurde het langer om een taxi te krijgen, bellen kon niet eens en het verkeer kwam zowat tot stilstand. Het tweede was de manier waarop men rijdt. Bijna iedere rit heb je de indruk dat de chauffeur suïcidaal is. Men rijdt daar zoals je veelal bij computerspelletjes rijdt, links of rechts inhalend, net door rood, maximale snelheid (van de auto), net voor anderen invoegen, zoals het in de meeste grote Zuid-Amerikaanse steden is.
In de vrije tijd die ik had heb ik erg leuke dingen gedaan. Bogota is een grote, behoorlijk welvarende stad met veel entertainment. Met een Nederlandse kennis en wat vrienden van haar ben ik naar een Salsatent geweest. Hier hing een geweldige sfeer. Iedereen danste en ongeacht de leeftijd of dat je een partner bij je had, werd je door wildvreemde mensen ten dans gevraagd. Gezien het overschot aan mannen, was dit laatste vooral voorbehouden aan de dames. Maar dan ook niet altijd tot hun blijdschap, soms waren de mannen erg dronken. Iedereen danst op een manier of er verder niemand op de wereld was, helemaal ontspannen, ze gingen helemaal op in het dansen met elkaar, een geweldig gezicht. Dat is dan wel weer de leuke kant van het temperamentvolle van de Zuid Amerikanen. Qua tijd zijn ze erg relaxed, je vindt bijna nergens klokken, weinig mensen dragen horloges en niemand die er om geeft als iemand niet komt of veel te laat, maar probeer niet met de auto voor anderen te komen, want dan heeft iedereen haast en ook het temperament met dansen is zeer aanwezig.
Verder heb ik het één en ander gezien met wat bezoekjes aan een marktje, overdekte winkelcentra (vele zijn er in Bogota, van redelijk klein tot mega groot inclusief bioscopen met ruim 10 zalen). Uiteraard ben ik een aantal keren uit eten geweest in diverse restaurants. Het Colombiaanse eten is redelijk saai, je hebt al gauw de neiging om niet-Colombiaans te eten. Men gebruikt bijna geen kruiden en specerijen, het vlees is meestal gegrild, weinig variatie, een heel klein beetje groente, aardappels, rijst en nog iets wat op aardappel lijkt.
Ik ben 2 keer naar de bioscoop geweest, eenmaal een Amerikaanse film met Spaanse ondertitels en een keer naar een Spaanstalige film, spelend in Bogota. Dit was de enige Spaanstalige film op dat moment in de bioscoop. Gelukkig was mijn Spaans niet zo geweldig, daardoor was ik vooral met de taal en het begrijpen bezig. Mijn collega heef zich aardig verveeld, omdat de film behoorlijk slecht was.
In Bogota heb ik ook nog een dagje gefietst. Op zondag wordt een route van ongeveer 50 kilometer en wat tussendoor routes afgezet. Dit is speciaal voor fietsers, skaters en wandelaars. Op die manier krijg je aardig de ruimte en een hele hoop vrijwilligers helpen bij de kruispunten. Een erg leuk initiatief en ik heb de indruk dat er behoorlijk gebruik van wordt gemaakt. Deze afzettingen duren tot 2 uur, dus dan moet je wel even oppassen, er zijn wel fietspaden, maar alleen op de echt grote avenues. Verder moet je zowat vechten voor je plekje op de weg en verlies je altijd als fietser. Op zondag valt de drukte mee, maar op andere dagen niet. Toch zijn er best veel mensen die met de fiets naar hun werk gaan, ik zou het niet durven. Daar komt nog bij dat de grotere wegen goed onderhouden worden, maar de kleinere wegen niet. Daar ga je dus met zo'n 10 kilometer per uur doorheen of soms nog langzamer. Putdeksels willen ook nog wel eens missen, kortom te gevaarlijk voor mij om te fietsen.
De laatste woensdag ben ik met een collega ook nog gaan eten op de Monsarate. Dat is een berg waar je een heel mooi uitzicht hebt over Bogota. Aangezien het om ongeveer 6 uur wel donker is en Bogota behoorlijk verlicht is, was het uitzicht schitterend.
In de periode dat ik daar was heeft Bogota meerdere unieke weersituaties gehad. De eerst was een behoorlijke hagel-/regenbui ( zie ), waardoor nogal wat auto's vast zijn komen te zitten in tunnels, ik heb hier weinig van mee gekregen, omdat ik in een dorpje op anderhalf uur afstand was.. De tweede is een hevig windhoos, die een garage heeft beschadigd en verder niets er omheen. Vanuit de Universiteit waar ik Spaans deed kwam ik hier iedere dag langs op weg naar mijn werk. Het is een erg vreemd gezicht. De eerste keer dat ik er langs kwam, begreep ik niet wat er gebeurd was, omdat alleen de garage beschadigd was en verder niets er omheen. Verder is er erg veel regen gevallen, er stonden regelmatig plassen van meer dan 30 centimeter ondanks de grote kolken, zo groot dat kleine kinderen er in zouden kunnen kruipen.

Uiteraard ben ik ook nog aan controle van de projecten toe gekomen. Om over die controle te schrijven is niet echt boeiend maar wat die projecten waar het NRK bij ondersteunt, nu zijn is wel interessant om te weten.
Om dit te begrijpen zal ik eerst uitleggen wat de conflicten en andere problemen van Colombia zijn. Bekend bij de meeste Nederlanders is de FARC, dit vooral naar aanleiding van de berichten van het Nederlandse meisje Tanja dat daarbij zit en waarvan een dagboek is gevonden. Dit is een van oorsprong linkse rebellenbeweging die in een behoorlijk gebied van Colombia opereert. Vandaag de dag bestaat het vermoeden dat het eerder een groep criminelen is, waarvan vooral de leiders behoorlijk verdienen. Er wordt behoorlijk gevochten tussen het leger en de FARC. Verder heeft Colombia te maken met de drugsdealers, die mensen verjagen van hun grond, uitbuiten of dwingen tot cocateelt. De laatste groep die problemen geven zijn de paramilitaire groeperingen, een voor mij wat duister groepje. Het zijn veelal groepen die voorheen grotee plantages en rijke mensen beschermden, maar nu veelal voor zichzelf zijn begonnen.
Daarnaast kent Colombia veel overstromingen, heeft het vulkanen en ligt het op een aardbeving gevoelig gebied. Bogota zelf is gebouwd boven een breuk en op een meer.
Al deze problemen zorgen voor zo'n 3 miljoen ontheemden (IDP = Internal Displaced Person).
Het Rode Kruis helpt grote groepen van deze mensen onder andere met noodonderkomens, noodvoedsel, maar ook met het opbouwen van een nieuw bestaan. Verder doen we HIV/Aids voorlichting, het voorbereiden op rampen en capaciteitsopbouw.
Die laatste houden in dat plaatselijke afdelingen in Colombia helpen met trainingen en materialen als voorbereiding op rampen. In Nederland heeft het NRK de welbekende EHBO'ers, maar ook de Sigma- teams. De ondersteuning hier is uiteraard per regio gericht op de risico's.

Zaterdag 24 november ben ik afgereisd naar Haïti, ik verwacht zondag 2 december wat meer over mijn bezoek aan Haïti te kunnen zeggen. Op die dag reis ik door naar de Dominicaanse republiek, waar ik t/m dinsdag 4 december blijf.

Voor foto's kun je naar hier .

Siebren