Ochtend Esta kampverslag
Zomerkamp 2006, Holten

Zaterdag 8 juli 2006: De heenreis:
Zoals ieder jaar begon ons zomerkamp met het verzamelen op de parkeerplaats bij het station. Het was van tevoren nog spannend of het ons zou lukken om alle fietsen mee te krijgen. We hadden ze nodig om ons in Holten te verplaatsen, maar de leiding had relatief weinig aanhangers kunnen regelen.
Van her en der kwamen de ouders en de Esta's binnendruppelen en iedereen hielp om alle bagage en fietsen in te laden. Om een uur of één waren we vertrekklaar en begonnen we met het openingslied. Niet alle leiding was aanwezig, een paar waren al naar Holten toegegaan om de spullen klaar te zetten. Daardoor kon het snoep niet direct ingenomen worden. Dan vonden de esta's natuurlijk geen probleem.
Na een paar rij-instructies en de laatste afscheidsknuffels gingen we redelijk op tijd op pad.
Na anderhalf uur in een erg warme auto kwamen we aan op het plaats delict: een heel ruim kamphuis dat normaal gebruikt wordt door een groep scouts in rolstoelen. Dus waren de douches en deuren erg groot en waren er nergens drempels of trappen. Wel waren er stapelbedden en voor de kinderen die niet in een bed konden, lagen er matrassen op de vloer.
De rijdende ouders hielpen ons met het uitpakken van de bagage en fietsen. Zij kregen een kopje koffie en opnieuw een paar afscheidsknuffels en toen konden we met het eerste spel beginnen. Aan de hand van foto's van allerlei hoekjes en randjes in de ruime kamers moesten de Esta's in duo's van twee (of trio's van drie) achter de samenstelling van de corveegroepen komen. Bij dit spel mochten ze nog in alle kamers komen, zelfs in de keuken. (Groep geel lag uiteindelijk verstopt in de magnetron!)
Daarna werden de kampregels uitgelegd. Omdat niet iedereen bekend was met Esta-kampen moesten die allemaal behandeld worden. Gelukkig waren de kids rustig en luisterden ze goed naar de leiding. Zo leerden ze dat het verboden was tijdens het kamp om ruzie te maken of om uit de sloot drinken, dat ze onder alle omstandigheden moesten luisteren naar wat de leiding zegt en dat ze regelmatig een schone onderbroek aan moesten trekken.
Na een verfrissend glaasje limonade gingen we in de omgeving van het kamphuis wandelen, om de omgeving te verkennen. We wilden onder meer weten waar we allemaal bosspellen zouden kunnen gaan doen. In één van de bossen kwamen we een vreemde hut tegen, met allemaal klokken. Er leek een sleutel zoek te zijn, maar wij konden deze sleutel nergens vinden. Om het bos te testen gingen we boompje wisselen en kwamen er Hollandse Leeuwen langs rennen tot alle spieren warm waren. In z'n enthousiasme rende Bart zelfs tegen een stuk prikkeldraad dat zonder reden tussen twee bomen in gespannen was. Gelukkig was hij niet echt gewond. De prikkeldraad hebben we later die dag verwijderd.
Toen we daarna terug liepen naar het kamphuis, kwamen we een zwerver tegen. Wat hij daar precies deed, wisten we niet, maar hij was behoorlijk dronken! Terug op het kamphuis hadden we vrije tijd om de slaaphoek in te richten en het terrein rond het huisje te verkennen.
Leander was onze kok deze week. De eerste maaltijd die hij gemaakt had, was een broodje shoarma. Dat smaakte, want Xanvier riep uit dat het de vetste dag uit zijn leven was! Alle tafels waren buiten gezet, zodat we ons buikje vol konden eten in het zonlicht.
Na de maaltijd volgde het onvermijdelijke kwaad, het eerste corvee-moment. De kinderen waren in vier kleuren ingedeeld en bij elke maaltijd had iedere kleur een eigen corveetaak: tafel dekken, vegen, afwassen of de kampkrant. Het eerste corveemoment deden alle groepen goed hun best. Vooral de veegploeg was enthousiast bezig, de toiletten hebben nog nooit zo geblonken!
Toen volgde een ingewikkeld spel: Levend Cluedo. In een envelop zaten kaartjes van een dader, een gestolen voorwerp en een planeet. Door vragen te stellen aan de leiding (die over het hele terrein verstopt zat) moesten de kinderen erachter komen welke verdachten niet in de envelop zaten, welke voorwerpen niet gestolen waren en naar welke planeten ze niet gereisd waren. Wanneer al die foute opties doorgekrast werden op de lijst met mogelijkheden, bleef er één trio over en dat was de oplossing van het spel. Hoewel niet iedereen direct doorhad hoe het spel moest, waren er toch twee teams die achter de goede oplossing kwamen, waarna Conan (dat was de dader) berecht werd: we pakten zijn schoen! Er werd voor het eerst met de snoepkist rondgegaan en toen waren we aangekomen bij het langst durende programmaonderdeel van het kamp, iets waar de leiding wel aan toe was en de kinderen wat minder: We gingen slapen!
Nou ja, slapen??? Eerst werd er voorgelezen uit Roald Dahls "De Fantastische Meneer Vos" en daarna werd er nog wel een half uurtje gekeet op de slaapzaal. Om half elf lag iedereen echt plat. Zzz....

Zondag 9 juli 2006: De tijdnimf
Goedemorgen! De eerste kampochtend begon (traditiegetrouw) met het geflits van de camera van Sjoerd. Een paar Esta's waren opgelucht dat Sjoerd de foto's van de dag ervoor verwijderd had van zijn camera. (Wat ze niet wisten, was dat hij ze vooraf wel op een computer gezet heeft, hehehe!)
De kids moesten nog even in het slaaphok blijven voor de leiding allemaal wakker waren en hadden gedoucht. Toen begon de eerste knik-knak: wat rondjes rond het huis en een paar rek- en strekoefeningen om alle spieren wakker te maken. Tijdens het ontbijt begonnen we met het maken van een LuPa, want die hadden we later op de dag nodig. Daarna konden we ons volproppen met een koninklijk ontbijt.
De corveeschijf werd gedraaid, zodat iedereen bij het opruimen een nieuwe taak had. Na het corvee was het even EET (Esta Eigen Tijd) en toen sprongen we op de fiets. Het kamphuisje in Holten ligt aan de voet van de Holterberg. Wanneer we naar de bossen trokken, moesten we dus steeds heuvel-op. Best wel zwaar, met regelmaat zijn we deze week naast de fietsen gaan lopen. Het was wel 10% op sommige plaatsen. Toch moet er ook vermeld worden dat er dit zomerkamp nauwelijks tot geen problemen waren met het fietsen, zowel wat betreft de kwaliteit van het materiaal als ook de nette manier waarop de kinderen met elkaar fietsten. Alleen de leiding fietste regelmatig mis, waardoor we menig kilometertje te ver hebben gereden! Ook deze eerste keer was het zoeken op de Holterberg naar de Heksenweg, maar toen we daar waren, bleek het bos de moeite waard. Een heuvelachtig, gevarieerd open bos vol bosbessen! Ideaal voor het Kartel Handelsspel! Dat werd dan ook meteen gespeeld. In de eerste instantie zonder wapens, die zouden er later bijgevoegd worden. Ook Marco en Ellis kwamen met hun zoontje Sean, namens het bestuur, bij ons langs.
Terwijl de Esta's het handelsspel deden, kwam de leiding een man tegen die daar in de bossen woont. Hij sprak over het Niemendalletje, waar een legende over een oude heks over bestaat. We zijn naar dat Niemendalletje getrokken toen het Kartel Handelsspel afgelopen was, om daar ons lunch te eten. Onderweg ontmoeten we een mooie mysterieuze jonge vrouw, de Tijdnimf. Zij vertelde de Esta's dat er jaarlijks een ritueel gehouden wordt om de tijd verder te laten gaan en dat hier een sleutel voor nodig is. Deze sleutel was kort daarvoor van haar gestolen. Ze vroeg ons te helpen zoeken en gaf ons een raadsel mee. Het was een heel mooie vrouw, deze Tijdnimf! Zo mooi dat Xanvier uitriep dat dit zeker wel de vetste dag uit zijn leven was!
Toen liepen we verder naar het Niemendalletje. Inderdaad een mooie plek midden in de bossen. We hebben daar gegeten en Bram vond tussen de boomwortels bij een zanduitstorting (waar de tand des tijds merkbaar bezig geweest was) een vreemd boek. Op de eerste bladzijde stond een raadselachtige tekst die niemand eigenlijk direct snapte. De rest van de bladzijdes waren leeg. De leiding nam het boek in bewaring, je weet nooit wat voor kwade magie erachter schuil kan gaan...
Eenmaal terug bij het kamphuis, was het eerste officiële rustmoment. Ieder op z'n eigen bed, niet praten, gewoon een uurtje een boek lezen of een tekening maken. Ondertussen ging de leiding aan de slag om een spectaculaire touwbrug te maken.
Na de rust trokken we naar de bossen om daar levend stratego te spelen. Helemaal in de sfeer van de middeleeuwen moest je de pest ontwijken en won de koning van de boer.
De rest van de middag was het eigen tijd. Opnieuw werd er een McDrive opgestart (dit was vorig zomerkamp ook al zo) en er waren dit jaar zelfs echte McDonalds kleren in de verkleedkist (drie keer raden hoe die daar kwamen!)
Met Marco en familie was ook Martijn meegekomen, de vriend van Elvira. Martijn is kok in een restaurant. Hij hielp Leander bij de maaltijd: Macaroni, die uiteraard uitstekend smaakte en waar veel van gegeten is!
Na het eten was er corvee en even EET. Toen werd iedereen voor de televisie gezet. We hadden twee televisies in het kamphuis en Xanvier had het stuk prikkeldraad (jawel, waar Bart tegenaan gerend was!) uit de bossen als antenne aangesloten, waardoor een aantal Esta's en de meeste leiding op één van de televisies het wereldkampioenschap voetbal tussen Frankrijk en Italië konden gaan volgen. Op de andere televisie keek de rest naar De Kleine Prinses, een heel mooie film waar zelfs sommige jongens een traantje bij weg pinkten.
Na de film volgde een laatste actieve activiteit, Hollandse Leeuwen. Het shirt van Conan verloor een mouw. Toen was het mooi geweest en droop iedereen naar bed. De verlenging van de WK-wedstrijd hebben we zelfs gemist. Maandagochtend werd het nieuws dat Italië via penalty's gewonnen had, pas aan de Esta's verteld. Deze avond kregen we nog een stuk te horen van "De Fantastische Meneer Vos" en daarna was deze dag echt voorbij. Zzz....

Maandag 11 juli 2006: Zwembad met tekenplaag
De zon kwam op en de lucht was zo blauw als we hem nog nooit gezien hadden. De kinderen waren al eerder wakker dan de leiding. Die hadden ernstig behoefte aan koffie en thee.
Tijdens de knikknak werd de touwbrug in gebruik genomen. Er waren op ons terrein tussen de bomen allemaal touwen gespannen waar je overheen kon lopen, als je ten minste een beetje kon balanceren.
Er volgde ontbijt en corvee. Elvira keek in het boek dat gisteren gevonden was en schrok, want er was plotseling een nieuwe bladzijde in verschenen. Sommigen dachten nog dat er de vorige dag niet goed gekeken was, en voor de zekerheid werden de bladzijdes ditmaal geteld (10) en werd er echt goed gecheckt of er maar twee bladzijdes beschreven waren. Op bladzijde twee stond trouwens weer zo'n mysterieus gedicht, iets over dat er lege flessen zouden zijn die ons de weg zouden wijzen...
Daarna was er even EET, waarbij de verkleedklerenkist geplunderd werd. Sommige dames begonnen met het kammen van hun haren (een goede tip, dat moet ook gebeuren tijdens een zomerkamp) en de leiding keek naar boven. Wat een blauwe lucht... Ze wisten dat het later deze week bewolkt zou worden en daarom besloten ze om een programma-onderdeel een dag te verschuiven. Tegen de kinderen werd gezegd dat ze een verrassing hadden en dat ze niet konden zeggen waar we naartoe zouden gaan, maar dat we wel ons zwemkleding mee moesten nemen.
We gingen (dus) naar het zwembad in Holten. Dat was heel dichtbij, Een buitenbad, maar wel een ruim bad met een hele hoge duikplank. Te hoog voor een bepaalde leiding.
Nadat iedereen goed ingesmeerd was, konden de Esta's gaan en staan waar ze wilden. De hele dag hebben de kinderen gebruik gemaakt van het zwemwater. Conan fungeerde als E.H.B.T. (eerste hulp bij teken) want er werden er een heleboel gevonden. Om de haverklap had iemand anders een teek, zelfs ook de personen die er nog nooit één gehad hadden.
Af en toe schoof er een wolk voor de zon, waardoor het toch soms wat frisjes leek te zijn, maar vaker nog scheen de zon met een ongelofelijke intensiteit, zodat vooral Maarten en Hanneke op twee tomaten gingen lijken. In de uren dat er niet gezwommen / gedoken / op een luchtbed gedreven werd, werd er volleybal (met onduidelijke regels maar een hoop plezier) gespeeld, sud0ku's gemaakt of turnoefeningen geoefend. Tenslotte werden er ook adviezen uitgedeeld op het gebied van de mode: Bram meldde ons dat de slip helemaal uit is! En Conan meldde ons de waarheid van de week: "Weten jullie wat het is? Er is meer water dan vis!" (Dat hebben we vele malen gedurende het kamp moeten horen!)
De lunch werd ter plekke gesmeerd, de jam en pasta was regelmatig centimeters dik. Maar zo'n dag verbruik je een hoop energie, dus zo vreemd was dat niet.
Ver in de middag trokken we terug naar de blokhut om daar nog een half uurtje te rusten. Tijdens de rust moesten de Esta's post voor thuis schrijven, zodat we die op tijd naar huis konden sturen. Ze waren keurig stil en gingen ook heel rustig aan de EET, tot het avondeten opgediend werd.
Bij het avondeten waren er vier tafels. Iedere corveegroep zat aan een eigen tafel. Bij iedere tafel was wat anders klaar te maken. Tafel één bestond uit het maken van spiesjes m.b.v. fruit, kaas en worstjes, bij tafel twee kregen ze een boterham en een hamburger en moesten ze met behulp van diverse sauzen, augurkjes en/of uitjes er iets lekkers van bouwen. De derde tafel bestond uit het samenstellen van je eigen salade (ja, zelfs op een zomerkamp moet je af en toe wat gezonds eten) en op de laatste tafel stond een cakeje klaar om versierd te worden, met slagroom, smarties. mannah en diverse vormen van broodbeleg.
De leiding had zelf geen eten. De bedoeling was dat de Esta's vandaag voor de leiding zouden koken. Xanvier brulde na het proeven enthousiast dat dit de vetste dag uit zijn leven was, dus het smaakte prima! Ook de slagroomdouche achteraf werd door een aantal kids enthousiast ontvangen!
Na het eten gingen we een spel doen in de bossen. Onderweg zagen we een aantal lege flessen bij de ingang van één bos. Toen we verder gingen, stonden daar lallend een aantal zwervers. Hardop praten ze over het verdienen van enorm veel geld door het stelen van een sleutel. Die sleutel zouden ze aan de tijdsjeik verkopen, of zoiets. Het was best eng, een paar Esta's moesten er zelfs van huilen. Een paar leiding ging op onderzoek en vonden de verblijfplaats van de zwervers, waar een papiertje lag met daarop een afspraak op woensdagavond om half zeven bij het kerkhof. Toen de zwervers ons zagen, moesten we wegvluchten. Dat was best eng! We hebben de politie gebeld en zijn toen maar weer terug naar de blokhut gegaan om wat te drinken en het boek te controleren. Daar stond overigens nog niets nieuws in.
Tenslotte besloten we toch, dan maar naar een ander bos te gaan om het geplande spel te doen. Dit was het dierengeluidenspel, of eigenlijk het Middeleeuwers geluidenspel. De leiding zat in de bossen verstopt als jokkende jonkvrouw, reddende ridder, plassende prinses, kirrende koning en narrige nar. De bossen waren niet echt dicht en het was nog behoorlijk licht, dus het was te makkelijk om te gaan zoeken. Echt goed kwam het spel niet van de grond. Dat was jammer, maar na de spannende gebeurtenissen eerder die avond wel begrijpelijk. Overigens is Elvira bij het huis op de hoek even gaan navragen of de politie inderdaad langsgekomen was. Ze kon ons voor het slapen geen vertellen dat de zwervers de hele nacht op het bureau zouden doorbrengen!
Terug in de blokhut was het tanden poetsen, pyjama aan en luisteren naar het volgende hoofdstuk van "De Fantastische Meneer Vos". En toen Zzz....

Dinsdag 11 juli 2006: Een rustig dagje...
Je hebt van die dagen die je een echte dip-dag kan noemen. Dan is er een hoop gepland, maar gaan we uiteindelijk maar weinig doen. Deze dinsdag was zo'n dipdag. Okee dan, Xanvier noemde het de vetste dag van zijn leven, maar dat riep hij het hele kamp door, dus echt veel waarde had die opmerking niet meer.
Na het opstaan, de knikknak, het ontbijt en de corvee bleek er wonderbaarlijk een nieuwe bladzijde gevuld te zijn in het boek met de zandloper. Het sprak over de tijdsjeik en zijn angst om te sterven.
Toen was het EET en gingen de leiders overleggen wat te doen. Een sportdag was het idee, maar het was nog niet helemaal uitgedacht. Uiteindelijk hebben we een paar sporten gedaan: aan het eind van de ochtend zijn we met de groep op het veldje van de boer (naast het kamphuis) gaan slagballen. Na de lunch hebben we ook blokjesvoetbal en bungee-run gedaan. Bij dat laatste wordt je aan een elastiek vastgemaakt en moet je proberen om zo ver mogelijk te rennen.
Vervolgens hadden we het rustmoment en de rest van de middag was het weer EET. Sommigen waren al druk bezig met hun Bonte Avond act, voor vrijdag.
's Avonds, na het eten van een heerlijk bord vol nassi, was het spelletjesavond. Een paar leidingen hadden gezelschapsspelletjes en kaartspelen meegenomen en als je wilde, kon je meedoen. Je kon ook wat voor jezelf blijven doen.
Aan het eind van de avond ging iedereen weer naar bed. Hoewel iedereen zich toch wel vermaakt heeft, was het zeker niet de spectaculairste dag van het kamp. Toch zijn er een hoop dingen opgestart en uitgewerkt: de McDrive zag er professioneel uit, er zijn bonteavond acts geoefend, de touwbrug is langer gemaakt en met banken, banden en glijbanen verfraaid, een valmat is klaargezet om handstanden, overslagen en salto's te oefenen. Geen wonder dat er dinsdagavond toch vrij snel slechts één geluid uit de slaapzaal kwam: Zzz....

Woensdag 12 juli 2006: Tijdsjeiks en andere klootzakken
Deze dag werden we vroeg gewekt. Er stond behoorlijk wat op het programma en we moesten op tijd vertrekken. Koen deed een snelle knik-knak met ons. We hoefden tijdens het ontbijt geen LuPa te maken, de leiding zou brood smeren. Wel was het handig om je drinkbeker te vullen, want we zouden de hele dag weg blijven.
Ook deze dag werd tijdens het ontbijt het boek met de zandloper erbij gepakt. Een raadsel dat sprak over witte kruizen, ieder met z'n eigen verhaal... Zou dat iets te maken hebben met de ontmoeting tussen de zwervers en die mysterieuze tijdsjeik van vanavond?
Het was een behoorlijke fietstocht. Niet dat het ver was, maar we moesten de Holterberg op en ja, die is stijl. Gelukkig had de leiding een mooie rustige route uitgezocht, via het station langs velden maïs en eeuwenoude beukenbomen. Er werd bijna niet fout gereden, dus waren we tien minuten te vroeg bij ons eindpunt: het natuurdiorama van Holten. Dat is een museum met allemaal opgezette dieren. Er waren kasten vol vogels, dassen, eekhoorns, herten, maar ook zeehonden, lynxen en zelfs een aap (uit Gibraltar, Spanje). Via een vragenlijst werden we in groepjes het museum ingestuurd en iedereen keek er zijn ogen uit. Na een uurtje riep de meneer van het museum ons bij elkaar en bespraken we de antwoorden op de vragen. Sommigen hadden maar één fout! Toen kregen we een stukje film te zien van een man die een bunzing met baby opzette, iets wat vooral bij de leiding aansloeg.
Na het museum gingen we naar een speeltuintje aan de overkant, waar we wat limonade kregen. Koen werd helemaal onder het zand begraven, je zag alleen zijn hoofd nog!
Een half uurtje later gingen we naar de midgetgolfbaan die langs het speeltuintje gelegen was. Iedereen kreeg een eigen stick en in duo's probeerden we in zo min mogelijk slagen de bal in het gat te krijgen. Je kon duidelijk merken dat sommige Esta's dit vaker doen, want het is knap lastig en toch waren er een paar die bijna foutloos golfden. Onderwijl werd iedereen door Jolanda en Renate ingesmeerd met zonnebrandolie want het was bloedheet. Xanvier en Koen zeiden dat ze dit het beste deden van allemaal, dat ze achttien banen in tweeëntwintig slagen gedaan hadden. Alleen mocht niemand hun scoreformulier zien, dus zullen we nooit weten of ze de waarheid spraken...
Na het midget golven zijn we teruggelopen naar het speeltuintje, waar de leiding brood met jam en worst en pindakaas uitdeelde. Nog even wat limonade en toen was het tijd om naar de begraafplaats te gaan. Later die dag was er natuurlijk die afspraak tussen de zwervers en de Tijdsjeik. Nu gingen we om alvast te kijken waar we ons zouden kunnen verstoppen en natuurlijk ook om de begraafplaats zelf te zien. Het was een heel indrukwekkend moment. Duizenden Canadese soldaten, de meesten even oud als de leiding, die in oorlogstijd naar Nederland gereisd zijn om ons land te bevrijden van Hitler en die daarbij allemaal om het leven zijn gekomen. De Esta's werden er terecht stil van.
Grote sproeiers gaven het goed onderhouden park water. Het was heel zonnig. Bij de meeste grafstenen (allemaal helder wit en beschermd door een doorzichtige plastic hoes) stonden mooie bloemen in bloei. Links en rechts van de grote trap waren twee witte huisjes te vinden waar je even in de schaduw kon zitten en waar je jouw naam in een groot boek kon opschrijven. Dat hebben de meeste Esta's dan ook gedaan.
Na een half uurtje zijn we voor de begraafplaats grietjes / wentelteefjes gaan eten. Die werden door Leander ter plekke gemaakt, er was een gasbrander meegenomen.
Toen iedereen voldaan was, liepen we weer terug naar het museum. Bas had klootzakken bij zich. Dat zijn zakken met grote verzwaarde ballen (die heten kloten). De Esta's werden in vier groepen verdeeld en per twee groepen werd er een klootschietwedstrijd gehouden. Dat gaat als volgt: er moet om de beurt zo ver mogelijk met de kloot gegooid worden. Beide partijen moeten het zelfde stuk afleggen. De partij die daarvoor de minste worpen nodig heeft, heeft gewonnen!
Ondanks de grietjes halverwege de middag, waren we toch wel weer hongerig. Deze dag gingen we met z'n allen naar een echt restaurant: het pannenkoekenhuisje waar het speeltuintje bij hoorde. Sommige Esta's hadden dat al geraden: ze hadden in het museum namelijk al moeten vertellen wat ze op hun pannenkoek wilden, maar dat mocht de pret niet drukken. Handen wassen, een plaatsje zoeken en hoewel er gezegd was dat we rustig moesten zijn in het restaurant, konden we het niet nalaten om te bikken.
De pannenkoeken waren erg groot! Maar weinig kinderen kregen hem helemaal op. Dat komt misschien ook door de grietjes van eerder die middag, en door de mierzoete limonade (of was dat gif? Het was in ieder geval zo groen als gif!). Zelfs Bram at zijn pannenkoek maar half op.
Tegen de tijd dat we weer dankten, was het al zes uur en over een half uur zouden de zwervers de Tijdsjeik treffen bij de begraafplaats. Dus de hele groep liep weer terug. Eerst liepen we nog een beetje fout, maar omdat we tijd over hadden, konden we wel even uitbuik-oefeningen doen. Met z'n allen gingen we op het fietspad liggen, niet alleen om de (buik)spieren even te trainen, maar ook om ons ying en yang in balans te brengen. We zenden ons rustig en gingen met een grote boog naar het bos achter de Canadese begraafplaats. Daar waren we getuige van hoe de Tijdsjeik (Sjeik Roel uit Istanbul) met een koffer vol nepgeld de sleutel kocht van de zwervers. Deze waren helemaal ontdaan toen ze erachter kwamen dat ze bedrogen waren door de sjeik. Ze vertelden ons het verhaal, dat ze geld nodig hadden en dat ze daarom de sleutel van de Nimf gestolen hadden. De afspraak was dat de Tijdsjeik hen heel veel geld zou geven, maar nu is hij er zonder te betalen met de sleutel vandoor. Wij vertelden de zwervers dat het heel fout was om de sleutel te stelen en dat de Tijdnimf de sleutel nodig had omdat anders de tijd zou gaan stilstaan. Toen herinnerden we ons dat de Nimf deze avond bij ons langs zou komen. De zwervers beloofden ons hun leven te beteren en een plan te bedenken om de sleutel weer terug te krijgen. Ze fietsten met ons mee over de hoofdstraat (een hele brede, asfaltweg, waar we goed rechts moesten blijven omdat er ook regelmatig auto's langs moesten) naar het kamphuis, waar de Nimf al op ons stond te wachten. Met haar magische pendel overtuigde de Nimf zichzelf dat de zwervers de waarheid spraken en de zwervers beloofden ons een oplossing te bedenken.
Toen de Nimf en de zwervers weg waren, werd het verplicht douchen uitgelegd. Niet alleen wordt je van zo'n drukke week behoorlijk vies (een aantal Esta's waren al te ruiken), ook was het belangrijk om regelmatig jezelf en elkaar op teken te controleren. De Esta's moesten daarom in groepjes van drie gaan douchen, terwijl de rest buiten bij het eerste kampvuur van dit zomerkamp zat. Damian had een slim idee om broodjes te gaan bakken. Elvira was hier ook enthousiast over en samen met Damian maakte zij brooddeeg. De Esta's die klaar waren met douchen verzamelden stokken van het terrein en toen iedereen een stok had, kregen ze van Bas het deeg. Warme chokolademelk werd geserveerd en zo kwam deze drukke dag ook ten einde. Toen de kids naar bed gingen werd er nog een stukkie voorgelezen uit "De Fantastische Meneer Vos"en snel daarna Zzz....

Donderdag 13 juli 2006: Het ritueel van de Tijd.
Vandaag begonnen we met opstaan, iets dat steeds meer moeite kost als een kampweek tegen z'n end loopt. Na een knikknak en een ontbijt namen we afscheid van Meike. Dit was haar laatste ochtend bij ons kamp. Haar vader kwam haar ophalen, ze zou deze middag namelijk op vakantie gaan.
De leiding heeft de zwervers opgebeld met de vraag of zij een plan hadden. Zij hadden uitgezocht waar Sjeik Roel zou zijn. Hij moest nog wat zaken regelen en was dus nog in 't land. Ze hadden uitgezocht wanneer de Sjeik naar de bank zou gaan, die avond. Als één van de leiding zich als sjeik zou verkleden, konden we misschien de sleutel weer terugruilen. In ieder geval zou de koffer met verdere instructies bij de postbank staan. Ook het boek werd opengeslagen en het boek vertelde ons dat het juist was om de sleutel weer terug te ruilen.
Over ruilen gesproken, die ochtend fietsten we allemaal naar de markt in Holten. We gingen daar het grote ruilspel doen. Zoals altijd viel dat spel in de smaak. Een zakje snoep moest bij winkels of aan de deur bij mensen omgeruild worden voor steeds iets groters. Helaas was er wel een beetje onduidelijkheid waar de verzamelpost was en wanneer we zouden stoppen. Ook hadden we een beetje last van de opbouw-werkzaamheden voor de triatlon die dit weekend in Holten plaats zou vinden. Bovendien leek het alsof de mensen in Holten minder snel wilden ruilen dan de mensen in Woerden. Toch gingen er diverse schatten door de handen van de Esta's: koek, een mooie orchidee, een digitale camera, rugzakken, paraplu's, haarverzorgingsproducten...
Iets verlaat fietsten we terug om lunch te eten, corvee te plegen en daarna het vertrouwde rustmoment. Toen dat voorbij was, had iedereen EET die besteed werd aan verder rusten of aan het uitwerken van bonte avond ideeën.
Later die middag gingen we (omdat het zo warm was) een waterspel doen: Iedereen moest met een fiche rond het huis rennen. Als dat lukte zonder door de leiding natgespoten te worden, kon je het fiche bij Jolanda inleveren tegen een snoepje. Dat was best lastig, helemaal toen Bas de brandslang pakte en iedereen die langs kwam (zowel Esta's als leiding) natspoot. Daarom werd besloten om binnen de brandslang uit te doen. Zo kon iedereen de opeens weerloze Bas veilig benaderen. Eenmaal zonder wapen was hij overgeleverd aan de genade van een heleboel natte Esta's!
's Avonds aten we aardappelpuree, rode kool en (lekker knapperige) erwtjes met vissticks. Na corvee gingen we op de fiets naar de stad. Xanvier verkleedde zich daar als sjeik en toen Sjeik Roel langskwam, maakte hij een praatje met de Sjeik alsof er niets aan de hand was. Hij deed alsof hij een vriend was van de Sjeik en ondertussen ruilde hij de koffers om. Het was enorm spannend, vertelde hij later, maar toen het eenmaal gelukt was, vond hij dit wel de vetste dag uit zijn leven! Met de sleutel van de Tijdnimf in de koffer snelden we weer naar het huisje.
Deze avond was de casinoavond. Iedereen was in het net gekleed en de huiskamer van het kamphuis was omgebouwd tot echt casino met verschillende tafels waar er spelletjes gespeeld werden. Blackjack, hoger/lager, dobbelen, echte fruitautomaten... Bij de bank kreeg je een stapeltje muntjes. Door slim te spelen kon je hier veel winst mee maken, waarmee je bij de bar limonade, snoep en chips kon kopen. De leiding hadden ook hun best gedaan om er chique uit te zien, wat het plaatje compleet maakte! Sommige kinderen wisten heel veel geld te verdienen, bij anderen ontstond juist een negatief fortuin, maar geslaagd was deze avond zeker!
Toen het begon te schemeren zijn we met de sleutel naar buiten gegaan. De Tijdnimf stond bij het rand van het bos, bij een grote zandloper en rondom haar waren allemaal klokken en fakkels te vinden. We boden haar de sleutel aan en ze was enorm opgelucht dat we die nog op tijd gebracht hadden. Zij vroeg ons of wij de eeuwenoude spreuk wilden opzeggen bij het volbrengen van het tijdritueel. Natuurlijk deden we hier graag aan mee.
Toen het ritueel volbracht was (en we er zeker van waren dat de tijd niet meer stil zou gaan staan) hebben we afscheid genomen van de Nimf en zijn we weer naar het kamphuis teruggegaan. Tanden poetsen en dan snel in bed. Nog een paar minuutjes luisteren naar de streken van "De Fantastische Meneer Vos" en toen Zzz....

Vrijdag 14 juli 2006: Terug naar de Middeleeuwen
Vandaag was het knikknakken in pyjama. Renate had een eenvoudige maar toch wel inspannende knikknak buiten op het veld van de boer. Toen iedereen wakker, kregen we de opdracht om alvast zoveel mogelijk bagage in te pakken. Want morgenochtend was er weinig tijd om op te ruimen. Daarna werden we getrakteerd op een koninklijk ontbijt met gekookt ei en krentewegge. We moesten LuPa's maken voor tussen de middag, een aanwijzing dat we nog één keer op pad zouden gaan.
Na de corvee werd het boek met de zandloper erbij gepakt, maar het had geen nieuw raadsel meer. Gisteren was het ritueel gehouden en nu was er niet zoveel nieuws dat het boek ons nog moest zeggen. Dus sprongen we met z'n allen op de fiets, waarmee we nog één keer verdwaalden en een rotonde om reden om vervolgens voor de laatste keer de 10% omhoog te trappen de Holterberg op.
Aan het begin van het kamp hadden we het Kartel Handelsspel gedaan zonder wapens. Vandaag zouden we het opnieuw doen, nu wel met wapens. Wanneer je als handelaars door de bossen liep, kon je je geld ook in wapens investeren. Die kon je gebruiken om jezelf te verdedigen, of om andere handelaars van hun spullen te beroven. En er werd wat afgeroofd! Sommigen kwamen helemaal niet meer toe aan het handelen. Er waren er ook een paar kids die bosbessen gingen plukken. De Roofridder scheen daar erg gek van te zijn!
Na het spel kreeg iedereen limonade en aten we ons LuPa bij de verzamelplaats, in de schaduw van de bomen. Toen fietsten we weer terug, niet naar het kamphuis, maar naar het marktplein waar we de dag ervoor het ruilspel gedaan hadden. Nu moesten de Esta's even wachten en kleedden de leiders zich om, want ook dit jaar moest het ervan komen: de Vossenjacht! Iedereen kreeg een lijst met middeleeuwse personages (de Jonkvrouw, Peter Pan, de prinses op de erwt, de luie bakkerszoon, Legolas, 't Vaandel, een jongleur, de Koning en de Koningin). De leiding ging als deze personages verkleed over de markt en door de stad lopen en de kinderen moesten de leiding in de juiste volgorde vinden. Ieder jaar vindt de leiding het weer "vet" om voor gek te lopen, al werd de prinses op de erwt dit jaar wel een beetje gek van alle bouwvakkers die haar achterna floten. Xanvier noemde het de vetste dag...
Terug naar de blokhut was er een kort moment rust. Sommige Esta's waren hier enthousiast over, waren ze moe of zo? Tijdens de rust konden ze ook rustig alle tassen op ruimen. De slaapzaal was ondanks de overzichtelijk geplaatste stapelbedden een enorme rotzooi geworden, maar gelukkig kwam het meeste toch weer in de goede tas terecht. Ook de leiding was bezig met het opruimen van de rest van het kamphuisje. De rest van de middag was eigen tijd en werd vooral gebruikt om de bonte avond act nog één maal te oefenen.
De Esta's hadden al stiekem gehoord wat we zouden gaan eten vrijdagavond, dus toen de tafels gedekt moesten worden, was er weinig weerstand. Deze avond aten we lekkere slappe friet met een kroket of frikadel van de snackbar uit de binnenstad en als toetje een pannenkoekentaart!
Na de corvee (de laatste corvee van dit kamp) verzamelden we ons rond de kampvuurkuil. Omdat de brandweer ons verbood om vuur te stoken (altijd zonnig heeft ook zijn nadelen) moesten we het met een lamp doen, maar dat mocht de pret niet drukken.
De avond werd gepresenteerd door Thom, Bram en Dave, die verkleed waren als... eh... engeltje, Holle Bolle Gijs en een kabouter. Zij deden de openingsact, waarbij Pindakaas geboren werd. (Ja, dit is Esta-logica). De jury was enthousiast en gaf hoge punten! Daarna kwam Hanneke met haar vertolking van "Ik spring op en neer!" Dit deed ze zo enthousiast dat verschillende personen mee begonnen te springen. Anouk had voor ons een toneelstukje over hoe zij later, als verveelde vrouw, met haar hond om zou gaan. Erg origineel, vooral de leiding moest er hard om lachen. Toen deed het leidingteam voor hoe het ruilspel in z'n werk gaat. Ze wisten een televisie voor een tandenstoker om te ruilen. Echt de vetste dag uit Xanviers leven!
Maarten verzorgde de catering en nu het pauze was kwam hij met limonade. Daarna zongen Laura en Corina voor ons een lied over alles wat ze nog wilden gaan doen in hun leven. Echt knap dat ze het gewoon zongen! De jury gaf hen ook hoge punten! Céline, Mirella en Famke hadden een liedje gerepeteerd, maar wilden dat nu niet meer doen. Daarom deden zij ook "Ik spring op en neer!" en daarna bracht Maarten ons nog een lekkere versnapering. Tenslotte was het tijd voor het "Goes Acapella" nummer van Bas, Conan en Xanvier. Die zongen zonder enige muzikale begeleiding de sterren van het hemel over vader Jacob, de bloemen en bergen waar ze zo van houden en die slapende leeuw. Toen ze klaar waren, werden ze door allemaal fans bedolven welke het podium opsprongen om hun helden aan te raken en handtekeningen te scoren. (Wat dat betreft was het verstandig dat we geen kampvuurtje stookten...)
Terwijl de jury met elkaar overlegden welk nummer nu het beste was, deed het leidingteam nog een ontbijtscène, waarin ze lieten zien hoe je eigenlijk zou moeten ontbijten. Tenslotte droeg onze huisdichter Xanvier een aantal gedichten voor. Sommige waren vaag, maar zijn ode aan Marion viel in de smaak!
De jury was eruit: Het lied van Corina en Laura, dat zij zelf zongen in plaats van playbackten, was de topper van de avond en terwijl de laatste restjes daglicht wegtrokken werd het succesnummer nog één keer vertolkt.
Toen werden we plots opgeschrikt door een vreemde verschijning. Een man in een tovenaarsgewaad, met een Afrikaanse hoed, een tamboerijn en een vreemde wandelstok kwam het terrein op. Het was dezelfde man die we zondagmorgen tijdens het eerste Kartel Handelsspel ook tegengekomen waren. De leiding had hem als verhalenverteller gestrikt om de bonte avond af te sluiten.
Iedereen ging weer rond de kampvuurkuil zitten, waar een grote lantaren geplaatst was. Ademloos luisterden de Esta's naar de verhalen die de verteller ons bracht, over Oold Mieneke en het Niemendal, over vrouw Holle, koning Arthur en Merlijn, verhalen uit Afrika en uit Azië, over heksen, tovenaars, over bomen en dieren en Nimfen... Binnen werden wat dekens gehaald en de nacht viel onmerkbaar in. Nadat de Verteller ons Saturnus wees en afscheid nam, ging iedereen snel en geruisloos naar bed. Een prachtige afsluiting van een succesvol kamp. Zzz....

Zaterdag 15 juli 2006: Aan alle goede dingen komt een eind...
De laatste dag van het zomerkamp is eigenlijk nooit echt een zomerkampdag. Er moet een heleboel opgeruimd en ingepakt worden, en voor twaalven willen we alweer in de auto zitten, op weg naar huis. Gelukkig waren de meeste spullen van de Esta's al ingepakt. Er werd niet knikgeknakt en een spoed-ontbijt volgde. Alle melk, krentewegge, ontbijtkoek etc. moest op. Niemend kreeg een bord of bestek, deste minder hoefden we af te wassen.
In plaats van corvee moesten de kinderen helpen met het opruimen van het terrein. Het blijft altijd moeilijk om iedereen te motiveren om snoeppapiertjes te gaan rapen, daar waren dan ook maar een paar Esta's mee bezig. Wel was er animo om de touwbrug af te breken, maar dat was een flink werk. Toen alle tassen van de Esta's buiten stonden, gingen de kinderen samen met Conan, Sjoerd en Koen naar een veldje terwijl de rest van de leiding druk bezig bleef om alles in te ruimen, af te breken en schoon te maken. De eerste ouders kwamen al vroeg en die hebben meegeholpen met schoonmaken en het inpakken van de fietsen.
Op het veld deden we nog een paar spelletjes, zoals 'iemand-is-hem-niemand-is-hem' en het maken van letters met ons lijf. Ook werden de laatste hoofdstukken voorgelezen uit het verhaal van "De Fantastische Meneer Vos" en werd er aan iedereen gevraagd wat het leukste was van het kamp, wat het lekkerste eten was en wat het vervelendste was. (die laatste vraag werd eenduidig beantwoord met: corvee!!)
Eindelijk was het tijd om terug te lopen naar het kamphuis, waar de spullen snel ingeladen konden worden en de eersten alvast hun pappa of mamma weer konden knuffelen.
Toen volgde de lange trip terug. In veel auto's heeft het heel stil Zzz.... geklonken.
Terug op de parkeerplaats stonden de andere pappa's en mamma's te wachten en nadat alle bagage en de fietsen waren uitgeladen telde de leiding voor de laatste keer van tien naar één. Er werd nog iets gezegd over teken (beter een keer teveel gecontroleerd dan een keer te weinig) en de gevonden voorwerpen werden omhoog gehouden (de helft was van Xanvier) en nadat iedereen een kalender met een heel stoere groepsfoto gekregen had, sloten we het zomerkamp met ons vertrouwde afscheidslied.