Van de ceremoniemeester kregen wij een kort briefje dat Miranda en Frans gaan trouwen op 12 november. Wie haar wil feliciteren kan terecht op die vrijdagavond in het Arsenaal te Woudrichem. Voor de velen onder ons die haar niet kennen: Miranda is zeeverkenner geweest en heeft ook daarna nog vele jaren leiding gedraait bij die speltak.
Jaja, ik zie de eerste beverleiding al komen om 7.55 uur. Zij zal schrikken, dacht de boerderij bij zichzelf. Niets vermoedend zet de beverleidster haar onder gehagelde auto op de nog bijna lege parkeerplaats (toch wel lekker een vroege opkomst) Al schuilend door de regen ziet zij licht branden bij de wc. Oké, één van de groepen heeft zeker kamp?? En ja hoor, de eerste komt ze al snurkend tegen in haar eigen lokaal. "Hé, niet om het één of ander maar binnen een uur heb ik hier gewoon opkomst" aldus de beverleiding. "Oeps, geeuw, geeuw, glad vergeten, geeuw, maar een kopje koffie en thee is wel lekker op de vroege morgen" aldus de zaterdag landverkenners leiding. "Geen probleem". Voordat de thee en koffie klaar zijn, zijn ze al met spullen en al vertrokken, ja zelfs binnen tien minuten. Dan maar even kijken of de deel gebruikt kan worden met dit "mooie" weer. Ziet ze daar opeens allemaal middagwelpen, half pittend, half kussengevecht houden rondstruinen. Maar even op zoek naar deze leiding die al gauw gevonden wordt in hun eigen lokaal. Wat kunnen die lief slapen en wat kan zij die heerlijk op hun vroege morgen verkeerd wakker maken (sorry, alsnog: Goeie morgen lekker geslapen?) Na overleg besluiten de welpen in hun eigen lokaal te ontbijten en de zaterdag verkenners op hun eigen barzolder. Zo nu kunnen de bevers hun eigen opkomst draaien?? Ja, hoor de rest van de beverleiding is ook al aanwezig en al gauw zijn ze met hun opkomst begonnen. Na het binnenkomst praatje gaan ze goed gemutst beginnen met hun spellen in de deel (die had ze tenslotte leeg weten te houden) Al gauw komen de zeeverkenners de Deel opeisen, zij moeten toch ook hun riemen en masten kwijt. Oké, maar wel aan de zijkant terwijl de bevers gewoon kunnen doorspelen. Wanneer er bijna een bever in één van de vlaggenmasten dreigt te raken als vlag gaat de beverleiding maar als hek fungeren zodat er geen ongelukken gebeuren. Nadat de masten zijn neergelegd komt de rust weer in de Deel en kunnen de bevers hun spel afmaken. Onder het limonade drinken van de bevers, denk ik (de boerderij) even rust te hebben. Maar nee, dacht het toch niet, 2 jarige vandaag, wordt gezellig, maar mijn schoorsteen wordt zo langzamerhand wel gek van dat "Hoera" wat elke keer weer harder gaat. Terug naar de deel kunnen de bevers zich nog heerlijk uitleven zonder gestoord te worden. Als hun tijd er op zit gaan de bevers heerlijk weer naar huis en kunnen de volgende groepen zich uitleven in mijn mooie boerderij. Soms lijkt het op een gewone zaterdag toch wel een beetje vol te worden in mijn buikje, ik denk dat ik maar een "extreem make over" aan Wendy van Dijk ga vragen zodat ik een ronder buikje kan krijgen om al die scouts van jong tot oud zaterdags kan te laten scoutingen in mijn mooie boerderij ergens in Woerden.
Nog maar een paar maanden en nu al een eigen website en een ruimte die aan hun eisen is aangepast. Soms gaan de raderen toch razendsnel bij de Albert Schweitzergroep. De troep maakt gebruik van de schuurzolder. Tot dan toe een duister hol slechts geschikt voor Explorers en lunchende zeeverkenners. Deze moesten bovendien de balken op één meter tachtig voor lief nemen. Maar wie nu een bezoekje neemt ziet vollop licht door nieuwe ramen en een grondige verbouwing waardoor nieuwe balken boven de twee meter geplaatst zijn. Helaas hebben de Explorers ook alle muren en plafonds overgeschilderd waardoor alle wandschilderingen van de Explorers van tien jaar terug verloren zijn gegaan. Je kan alles bewaren, zullen wee maar zeggen. De website van deze landverkenners kan je hier vinden. (en uiteraard via het menu)
Speciaal voor iedereen die hem niet heeft gehad is zijn de uitnodiging en het inschrijfformulier maar ter download neergezet. Iedereen die hem gaat lopen veel plezier toegewenst. En voor iedereen die niet weet wat de kosharetrail is (uit de uitnodiging):
De Koshare Trail is een nachtelijke zwerftocht van +/- 20 km door de bossen ergens in Nederland. Je loopt van een onbekend startpunt, bepakt met eigen bagage naar een onbekend eindpunt. Dit aan de hand van een door ons met grote zorg samengestelde routebeschrijving. Een kompas en enige kennis hiervan, alsmede de kennis van enkele binnen scouting gebruikelijke route beschrijvingen zoals b.v. kruispunten-, bolletje/pijltje route en de stipkaart, zijn nodig voor het met succes kunnen volbrengen van de Koshare Trail.
Open voor leden en leiding vanaf 17 jaar
Gelukkig zijn er inderdaad mensen geweest die aan de oproep gehoor hebben gegeven de collectie van het feest is dan ook danig aangevuld dus reden genoeg om nog eens rustig te kijken en na te genieten. Kijk hier voor het fotoverslag.
De weergoden zaten wederom mee dit jaar en zo konden we het overvliegen in goede stemming in het gemeeentepark uitvoeren. Omdat er twee nieuwe onderdelen zijn bijgekomen waaren er nogal wat kandidaten. De zeephelling was welliswaar meer zeep dan helling maar met behulk van een touw en een paar sterke mannen was het geen probleem om voldoende spectaculaire beelden te veroorzaken. Het daarop volgende spel (levend risk) werd door veel kinderen toch wel als heel moeilijk ervaren. Maar aldoende leert men. Tegen half vier was alles afgelopen en kon de fair-play prijs uitgereikt worden aan de ochtend-esta's. De traditionele fotoserie is hier te vinden. Inclusief de groepsfoto in groot formaat.